با یک نگاه به یک عروس هندی، دستان ماهدی، ساری قرمز پر جنب و جوش، جواهراتی که بیشتر قسمت بالایی بدن او را پوشانده .
البته در این بین النگو طلا او را از دست ندهید. و چقدر آن النگوها بر زندگی او تأثیر می گذارد!
امروزه طلا بیشتر به عنوان مدرکی از جایگاه اقتصادی و اجتماعی در نظر گرفته می شود، با این تصور که هر چه بیشتر داشته باشید، جایگاه شما بالاتر می رود.
اما زمانی که هند باستان النگو طلا دخترانه را می دید، همیشه در مورد برجسته کردن ثروت نبود، بلکه هدفی عملی برای سلامتی داشت.
می‌گفتند اگر طلای خالص گرفته شود و روی عفونت یا محل درد بگذارد، فلز زرد رنگ به بهبود زخم کمک می‌کند و عفونت را مهار می‌کند. در آن روزها طلا دارای انرژی بود که می توانست گرما و ارتعاشات ملایم را برای کمک به التیام بیاورد.
اعتقاد بر این است که در هند باستان، مردان در مزارع و جنگل‌ها کار می‌کردند که شامل کار ماهیچه‌ای زیادی بود، در حالی که زنان در کارهای خانه کار می‌کردند.
با وجود اینکه امور خانه کار و زمان زیادی را می طلبید، وظیفه مرد و ارتباط او با طبیعت خسته کننده تر و جسمی تر تلقی می شد.این امر باعث بی قراری زنان و در نتیجه افزایش فشار خون می شود.
برای کنترل چنین احساساتی، از زنان خواسته شد که از النگو طلا پهن و سایر زیورآلات مانند کمربند طلایی، خلخال طلا و گوشواره طلا استفاده کنند.
به طور معمول، نبض در مچ دست برای انواع بیماری ها بررسی می شود، اصطکاک مداوم بین النگو باعث افزایش سطح گردش خون می شود.
این افزایش گردش خون به قلب و ماهیچه ها و شریان های بدن کمک می کند و در عین حال جریان خون غنی از اکسیژن به اندام ها را بهبود می بخشد.
این یک باور باستانی است که برهمکنش بین النگو طلا نازک و مچ دست، هاله‌ای آرامش‌بخش ایجاد می‌کند که از پوست خارج می‌شود، اما به دلیل شکل دایره النگو، دوباره به بدن خود باز می‌گردد.
شکل دایره ای النگو اجازه خروج انرژی را نمی دهد، بلکه انرژی را به زن منتقل می کند.
پس جای تعجب نیست، وقتی عروس های هندی را می بینید، همیشه النگوهای زیادی دارند. آنها برای گذراندن روز به تمام انرژی و قدرت نیاز دارند.
- منابع:
- تبلیغات:
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.