به گزارش انجمن زبان ترکی؛ «پوشاک» که به معنای «شیوه و ظاهر، لباس پوشیدن» است. فقط پوشاکی که می پوشیم یا ظاهرمان نیست. این قابل مشاهده ترین شکل ابراز وجود ما است که اغلب شخصیت، سلیقه، خلق و خوی و حتی باورهای مذهبی ما را آشکار می کند.
در این رابطه، کد پوشاک جین وست اساساً توسط ساختار جامعه شناختی، منطقه زمانی یا شرایط آب و هوایی شکل گرفته است. به یک هنجار اجتماعی اشاره دارد که بخشی جدایی ناپذیر از ساختار جامعه شناختی است.
این هنجار اجتماعی؛ تجلی به شیوه ای خاص در زندگی تجاری، که گاه با شرایط مکتوب یا حتی مقررات قانونی شکل می گیرد. “کد پوشاک محل کار و قوانین ظاهری” در حال ظهور است. هنگام بررسی نحوه پوشش در محیط کار، مفید است که کارکنانی که موظف به رعایت این قوانین هستند به دو بخش خصوصی و دولتی تقسیم شوند.
اگرچه کد پوشاک در بخش عمومی اغلب با بحث های سیاسی مطرح می شود، اما از نظر تنظیم توسط قانون، محتوای تعیین کننده تری دارد. زیرا پرسنل عمومی موظف به رعایت “آیین نامه پوشش و پوشش پرسنل شاغل در موسسات و سازمان های دولتی” هستند که لازم الاجرا بوده و از تاریخ لازم الاجرا شدن آن تاکنون بازنگری های زیادی صورت گرفته است.
با این حال، در بخش خصوصی، اغلب نمی توان به راحتی تعیین کرد که کد لباس تا چه حد در محدوده حق مدیریت کارفرما است. در این مرحله، کارفرما کد لباس را در خود محل کار تنظیم می کند. محتوای این مقاله بر حق کارفرما برای تنظیم لباس و کد لباس در محل کار تمرکز خواهد کرد.
در برخی از کارگاه ها می توان «کد لباس محل کار» را که در آن کد لباس توسط کارفرما تعیین می شود منتشر کرد و یا در «آیین نامه انضباطی» کد لباس قرار داد. در برخی موارد، بسته به نیاز شغل، می توان یک کد لباس تسویه شده بدون نیاز به ذکر جداگانه ارائه کرد.
اگرچه ممکن است در نگاه اول مداخله ای در زندگی خصوصی فرد به نظر برسد، اما می توان گفت که این گونه برنامه ها به ویژه برای اعتبار محل کار، نظم و حفاظت از برندی که محل کار نمایندگی می کند بسیار مهم است، مشروط بر اینکه در واقع با هدف حفاظت از نظم و تصویر محل کار انجام می شود.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.