یکی دیگر از اهداف شارلین برای اولین پروژه این بود که «فرصتی را برای کودکان ایجاد کند تا بینش خود را نسبت به کارکردها و محدودیت های انواع رسانه های مختلف توسعه دهند و مهارت خود را در به کارگیری رسانه های مختلف در کارشان توسعه دهند.
او با بچه‌ها درباره معنای «مشاهده کردن تفکر» صحبت کرد تا ایده‌های آنها با دیگران به اشتراک گذاشته شود. او به برخی از راه‌هایی که قبلاً امتحان کرده‌اند اشاره کرد.
اصطلاح «دو بعدی» را برای توصیف این نمایش‌ها معرفی کرد. شارلین متعجب بود که با به چالش کشیدن آنها برای حرکت از نمایش دو بعدی به سه بعدی، چه چیزی می تواند در مورد تفکر کودکان بیاموزد.
شارلین از کودکان دعوت کرد تا از نزدیک به یک توت فرنگی در زمستان نگاه کنند و آنچه را که دیدند توصیف کنند. اسکار گفت که دانه های قرمز، سفید و قهوه ای دیده است.
جوزف گزارش داد که رنگ به سمت بالای توت محو شده است. کالین اشاره کرد که در بالای آن برگ های سبز وجود دارد. برای توصیف شکل، کودکان از کلمات توصیفی مانند گرد، بیضی، بلند، چاق، کوتاه و لاغر استفاده کردند.
این بحث فرصتی فراهم کرد تا در مورد تفاوت بین اشکال دو بعدی و سه بعدی صحبت کنیم و تفاوت بین اشکال آلی و معدنی را متوجه شویم.
شارلین پیشنهاد کرد که خاک رس محیط خوبی برای نمایش شکل سه بعدی توت است. بچه‌ها در گذشته تجربه کار با خاک رس را داشتند و شارلین مقداری خاک رس به آنها پیشنهاد داد.
پس از مدتی کاوش در خاک رس، کودکان شروع به استفاده از آن به عنوان راهی برای نشان دادن توت فرنگی کردند. شارلین بچه ها را تشویق کرد که به شکل و بافت توت هایشان توجه ویژه ای داشته باشند.
ش آن را کوبید. سپس اعلام کرد: حالا مثل پنکیک صاف است، هنوز درست نشده است. سایر کودکان از رویکردهای خاویر برای شکل دادن به خاک الهام گرفتند و تصمیم گرفتند خودشان آنها را امتحان کنند.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.